Музейныя таямніцы або з гісторыі аднаго прадмета. Гісторыя сёмая: “Радыёпрымач “Новь”

Дарагія сябры! Мы працягваем інфармацыйны праект ” музейныя таямніцы…. або з гісторыі аднаго прадмета”. І сёння пазнаёмім вас з яшчэ адным унікальным музейным прадметам.
У калекцыі музея “з гісторыі тэхнікі” захоўваецца рэч, якая была марай многіх савецкіх грамадзян – радыёпрымач “Новь”. Яго перадала ў дар музею ў 2010 годзе жыхарка Магілёва Галаўкова Дзіна Алегаўна.
Такія прыёмнiкi выпускаліся Варонежскім радыёзаводам з 1956 года. Яны прызначаліся для жыхароў сельскай мясцовасці, дзе ў тыя гады яшчэ адсутнічала электрычнасць.
Гэта чатырохлампавы прыёмнік стацыянарнага тыпу, зроблены па супергетэрадыннай схеме для працы ў даўгахвалевым і сярэдняхвалевым дыяпазонах, з сiлкаваннем ад знешніх гальванічных батарэй. Па сутнасці быў братам-блізнюком прыёмнiка “дарожны”. Корпус яго быў такі ж, але без ручкі-пераноскі. Адтуліны для мацавання ручкі зачынены металічнымі “заглушкамі”.
Радыёпрымач заключаны ў пластмасавы корпус. У верхняй частцы размешчаны рэгулятары: Налады, перамыкачы дыяпазонаў, гучнасці і выключальніка сiлкавання. Паміж ручкамі размяшчаецца шкляная шкала, градуяваная ў метрах. Пад шкалой на адбівальнай дошцы, закрытай драпировачнай тканінай, усталяваны гучнагаварыцель.
Астатнія дэталі прыёмнiка замацаваны на фігурнай пласцінцы з тэксталіту, якая ўсталёўвалася ў скрыні вертыкальна.
Важыў прыёмнік “Новь” 2,7 кг, а каштаваў 21 рубель 70 капеек (пасля грашовай рэформы 1961 года).